Niezależnie od tego, czy uważna kamera polskich, czeskich czy niemieckich dokumentalistów skierowana jest na kontynent afrykański, Azję czy Europę - wszędzie przygląda się ona związkom społecznym i politycznym oraz niesprawiedliwości społecznej. "Nová šichta", "Rift Finfinnee", "Hluché dni", "Striptiz i wojna" oraz "Ściana cieni" ukazują przemiany w społeczeństwie i osobiste historie. W "Jak Bůh hledal Karla" politycznie kwestionowany jest polski Kościół, "Zwyczajny kraj" to niezwykłe spojrzenie z punktu widzenia bezpieczeństwa państwa, a "Langsam vergesse ich eure Gesichter" oraz "Paris – kein Tag ohne dich" dokumentują osobiste życiorysy w niespokojnych czasach.